چند روز پیش یکی از دوستان از من انتقادی کرد که
به حق شایسته ی تامل بود ، با این مضمون که فرو رفتن در مالیخولیای عمیق و شخصی و
خاص مفاهیم نتیجه ای جز دوری از حقایق ملموس و تبدیل شدن به موجودی عجیب با زبانی
غریب و البته رو به انقراض ندارد .حق داشت و اگر با رویکرد واقع بینانه بخوام به
قضیه نگاه کنم خودم هم بی خبر نبودم از جریانی که هدف انتقاد قرار داده بود .
داستان ، داستان ترس بود ، ترس از واژگان و
عباراتی که مسموم می کنند و منحرف می کنند انسان را از جهتی که رنگ خود دارد . به
هرحال ، سعی در هوایی تازه دارم ، یک خانه تکانی و گردگیری از اجتماع شلوغ و رنجور
واژگان ، و نه جهت گیری جدید بلکه نوآرایی واقع گرا تر و ملموس تری در راستای وجود
.
با این جملات آغاز می کنم :
از تمامی سفر خرگوش رفتگانی که آمادگی و توانایی
لازم برای تغذیه ی عجایب را دارند به منظور همکاری دعوت می نمایم . اینجانب ،
ایمان ، به منظور اندکی استراحت و تجدید قوا برای مدت محدودی از ایمان بودن کناره
گیری نموده و از تمامی علاقمندان برای پر نمودن ظرفیت استثنائی ایجاد شده دعوت به
همکاری می نمایم .
لازم به ذکر است که به دلیل محدودیت های موجود
اولویت با پیشگامان در این امر خواهد بود و تنها از این عزیزان مصاحبه به عمل
خواهد آمد و از پذیرش سایر عزیزان معذوریم .
با سپاس فراوان
من متواضع و خسته
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر